Armand Knaepen, een Belgische kunstenaar geboren in Walshoutem in 1887 en gestorven in Tienen in 1982, was een veelzijdige schilder, tekenaar en graficus. Hoewel hij oorspronkelijk opgeleid werd als onderwijzer, volgde hij avondcursussen aan de Tekenschool in Tienen onder leiding van beeldhouwer J. Marin (1913-1919) en ontwikkelde hij zijn artistieke vaardigheden verder op autodidactische wijze.

Knaepen bracht een breed scala aan werken tot leven, waaronder landschappen van Haspengouw, stadsgezichten van Tienen, begijnhoven, religieuze taferelen, interieurs, figuren, karakterkoppen en naakten. Zijn stijl evolueerde van realistische vormgeving met een nadruk op licht en mystiek naar expressieve werken waarin hij verf rijkelijk en met veel energie aanbracht. Soms was er ook een vleugje fantasie en magie in zijn werk terug te vinden.

In 1920 begon Knaepen als leraar aan de Tekenschool in Tienen, en vanaf 1922 gaf hij tekenles aan het Atheneum in dezelfde stad. Lange tijd draagt de Tiense Tekenacademie zijn naam als eerbetoon aan zijn invloed op de lokale kunstwereld. Zijn werk is te bewonderen in het Prentenkabinet in Brussel, en hij wordt vermeld in CRICK, BAS I, en "Twee eeuwen signaturen van Belgische kunstenaars" (Piron).

Met zijn rijke oeuvre en blijvende invloed op de Tiense kunstscene verdient Armand Knaepen een prominente plek in de Belgische kunstgeschiedenis.

Haspengouw

"Haspengouw was me slechts door twee schrijvers bekend: Hubert Krains en Hubert Stiernet. Eindelijk heeft het ook zijn schilder gevonden. Moge Armand Knaepen verder dit vruchtbare land beploegen, zijn oogst zal rijk en overvloedig zijn."
Louis Piérard, in Le Peuple 1928

"Wij zijn bijzonder gevoelig voor deze ongebreidelde kracht, deze poëzie, dit brede ritme, deze gloedvolle, warme, als het ware dronken landschappen, die tegelijk groots en tragisch zijn. De tegenstelling in de kleuren is soms brutaal, doch immer geslaagd."
René Baert, in Le Pays Réel 1942

Boerenleven en boerenmensen

"U vergeet dat U een schilderij bekijkt, U heeft het gevoel eensklaps middenin het veld te staan: is dit niet de mooiste overwinning voor een schilder? Knaepen is hierin geslaagd. De kleur is rijk en weelderig. Indien soms een duidelijke verwantschap met Van Gogh en Permeke naar voren treedt, is dit niet omdat hij hun invloed heeft ondergaan, maar doodgewoon omdat ze heel toevallig dezelfde taal spreken en zich, soms toevallig ook, met dezelfde middelen uitdrukken. De weelderigheid van de oogsten, de pathetische vlucht van de kraaien, de verkleumde herfsten, de tragische winters... Dit alles brengt een nieuwe, verrassende klank in onze schilderkunst, een grootsheid en intense poëzie die voor ons een openbaring zijn, een blijde ontdekking en een vreugde die ons niet iedere dag geschonken wordt."
Remy Magermans, in Le Vingtième Siècle 1939

Vogelverschrikkers

Hij was vooruitziend Knaepen en hij voelde zijn tijd. Hij schilderde de vlucht naar de stad en het kreeg een gestalte in de wat onwezenlijke silhouetten van vogelverschrikkers. Zij die op zoek gaan naar de vrijheid die de steden bieden, weg van het platteland, weg van hun geboortegrond. Om dan bij het ouder worden in hun ziel en hoofd telkens weer terug te keren. Om daar in de weidsheid van de velden de boerenziel te ontwaren.
Kris Merckx, lector media en cultuur UCLL

De Stad

"Hij is de zanger van het Tiense Begijnhof. In zijn tekeningen speelt hij met toonwaarden, het zijn symfonieën in zwart-wit. In elke schaduw, elke lichtbron weet hij een zeer persoonlijk accent te leggen. In zijn schilderijen worden deze waarden verwezenlijkt door diepe kleuren, een aandoenlijk spel van licht en schaduw, een feilloos sfeergevoel. De warme intimiteit van deze doeken is beroemd geworden."
Staf Van Gelder, in De Nieuwe Gids 1964

Mystiek en religie

"Zijn interieurs doen ons denken aan Jakob Smits door hun stilte, hun vreedzaamheid en hun licht. Als hij een landschap schildert, transcendeert hij het onderwerp. Als hij zijn streek interpreteert, geeft hij haar een ziel."
André Marc, in La Meuse 1956

Hier voelen wij de strijd tussen mens en klimaat, de ietwat duistere wetenschap van ploegen, zaaien, maaien en oogsten. Knaepen heeft dit uitgebeeld met een ongelooflijke kracht en buitengewone kleurenpracht. Niemand kan onverschillig blijven voor dit uitzonderijk temperament."
Remy Magermans, in Le Vingtième Siècle 1939

"Een zonderlinge persoonlijkheid. Deze kunstenaar leeft in afzondering. Misschien is dit de reden waarom hij aan Van Gogh doet denken. Het is een moelijke, haast tragische kunst, agressief zelfs. De schilder lijkt op zoek naar een moeizame overwinning op zichzelf. Velen zullen zijn begijnhofgezichten verkiezen. Hier is alles rust, harmonie en vreedzaamheid. Ik zeg daarom niet dat deze kunstvorm "gemakkelijk" is."
L. Desprechin, in La Libre Belgique 1952